بچه که بودیم تو جمع گریه میکردیم همه بفهمن بزرگ که شدیم تو خلوت گریه میکنیم کسی نبینه
بچه که بودیم بزرگترین آرزومون کوچک ترین چیزها بود بزرگ که شدیم کوچک ترین آرزومون بزرگنرینهاست
بچه که بودیم میخواستیم بزرگ شیم ادای بزگهارو درمیاوردیم بزرگ که شدیم میخوایم برگردیم به بچگی و همش تو خیالمون بچه ایم
بچه که بودیم درددل ها رو به هزار ناله میگفتیم و همه میفهمیدن بزرگ که شدیم درد دل ها رو به صد زبان میگیم و هیچکس نمیفهمه
آخرشه ...
به این میگن نقطه ته خط
یه سوال دارم ازت خدا
بهت بگم؟
آخه رفقام میگن یه چیزی داری به نام مرگ
میگن وقتی آدم به بن بست میرسه
میگن وقتی از همه چیز میبره
میگن وقتی که به قولشون میرسه به ته خط
خیلی چیزه خوبیه
میگن اگه خدا نده مرگو هم خودت میتوی بگیریش
رفقا اسمشو گذاشتن خودکشی
نمیدونم چه جوریه؟
تا حالا حسش نکردم
تا حالا درکش نکردم
ولی میگن خیلی باحاله
حالا خدا رسیدم ته خط
یه حرف باهات بیشتر ندارم
یا مرگه رو بهم بده یا خودم میگیرمش این مرگو ازت
اگه دوست داری برم بهشت خودت بده این مرگو
اگه دوست داری این عاشق خسته بعد از مرگ بره جهنم بهم نده
بزار خودم بگیرمش ازت
بزار خودم خودکشی کنم
تا اونجا هم از گرمای عشقم همیشه آتیش جهنمو گرم نگه دارم
خدا جون نگو نه دیگه
آخه بدون اون دیگه نمیشه
رسیدم ته خط
حرف آخرم باهات اینه
یا مرگو بده
یا میگیرم ازت ...
پروردگارا من در کلبه حقیرانه خود چیزی دارم که تو در عرش کبریایی خود نداری!
من همچون تویی دارم و تو چون خود نداری...
بس که دیوار دلم کوتاه است ،
هرکه از کوچه ی تنهایی من می گذرد
به هوای هوسی هم که شده
سرکی می کشد و می گذرد...
i have God so i Have Anytihng)xx)
The silence keeps it easy
keeps you safe for the moment.
As you're walking away
your foot steps get louder.
All you needed was time
now time will destroy us.
بگذار شیطنت عشق چشمان تو را بر عریانی خویش بگشاید ،
هر چند آنجا جز رنج و پریشانی نباشد ،
اما کوری را به خاطر آرامش تحمل نکن.
دکتر علی شریعتی
دنیـای این روزای من هم قد تنپوشم شـده...
اینقدر دورم از تو که دنیا فراموشـم شـده!!! دنیـای این روزای من درگیر تنهایی شـده... تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایـی شـده!!!
گفتمش آغاز درد عشق چیست؟ گفت آغازش سراسر بندگیست گفتمش پایان آن را هم بگو گفت پایانش همه شرمندگیست گفتمش درمان دردم را بگو گفت درمانی ندارد، بی دواست گفتمش یک اندکی تسکین آن گفت تسکینش همه سوز و فناست
یادته یه روز بهم گفتی: هر وقت خواستی گریه کنی برو زیر بارون که نکنه نامردی اشکاتو ببینه و بهت بخنده، گفتم: اگه بارون نبود چی ؟ گفتی : اگه چشمای قشنگ تو بباره آسمونم گریش میگیره، گفتم: یه خواهش دارم، وقتی آسمون چشمام خواست بباره تنهام نزار، گفتی: چشم، حالا امروز من دارم گریه میکنم اما آسمون نمیباره، تو هم اون دور دورا ایستادی و بهم میخندی
