چقدر سخته تو چشم های کسی که تمام عشقت رو ازت 

 

 دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو قلبت هدیه داد زل 

 

 بزنی و به جایی که لبریز از کینه و نفرت بشی حس کنی 

 

 که هنوزم دوسش داری... چقدر سخته دلت بخواد سرت 

 

 رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش 

 

 همه وجودت له شده... چقدر سخته تو خیالت ساعت ها 

 

 باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچی جز سلام نتونی 

 

 بگی... چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک 

 

 گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که 

 

 هنوزم دوسش داری... چقدر سخته...